Mijn verhaal!
Ik zie mezelf nog zitten aan de keukentafel, ruim 7 jaar geleden, samen met mijn ex en twee vragende gezichtjes aan de overkant van de tafel. 3 en 5 jaar waren ze toen. Wijs genoeg om in de gaten te hebben dat we ze iets belangrijks gingen vertellen en dat het niet zou gaan over een uitstapje naar de Efteling. Wat een enorm klote moment. Misschien wel het meest zware gesprek dat ik ooit heb moeten voeren. Het druiste zo in tegen mijn natuurlijke beschermingsmechanisme om ze zoveel pijn te moeten doen met mijn mededeling dat wij gingen scheiden. Het zou zo’n grote impact hebben op hun levens en de dingen die ze als vanzelfsprekend zagen.
Vragen of benieuwd hoe ik jou kan helpen?Ik had paniek!
De kinderen, de kinderen, de kinderen. De enige woorden die steeds maar door mijn hoofd schoten, vanaf de eerste twijfel tot de definitieve beslissing. En eerlijk, ik ben niet dat rationele type dat tegen zichzelf zegt; ‘Het komt wel goed’. ‘We regelen het heel fijn voor ze’. ‘Er zijn zoveel kinderen met gescheiden ouders die prima functioneren’. Ik had paniek. Weken lang heb ik gezocht naar antwoorden. Hoe kun je nu het beste tegen je kinderen zeggen dat papa en mama niet meer verliefd zijn op elkaar en gaan scheiden? ik zocht naar antwoorden om de pijnlijke boodschap toch enigszins verzachtend over te brengen. Het hele internet heb ik afgestruind en alle informatie pagina’s gelezen over scheiden met kinderen. Ik heb nachten rondgedwaald op scheidingsblogs in de hoop dat iemand me zou vertellen hoe ik het moest aanpakken. Ik wilde het niet, het maakte me zo intens verdrietig als ik alleen al dacht aan het moment, maar het moest. En op een goede manier. Hoe dan?
Een eenduidig antwoord heb ik eigenlijk nooit gevonden. En als je het mij vraagt nu is er ook geen protocol te schrijven voor ‘de beste manier om je kinderen te vertellen dat jullie gaan scheiden’. Wel ben ik een hele berg aan goede tips en adviezen tegengekomen in mijn zoektocht naar antwoorden. En waar komen die nu op neer?
Bied zoveel mogelijk duidelijkheid
Vertel het op een manier die begrijpelijk is voor jullie kinderen, een manier die bij jullie en de kinderen past en bij hun leeftijd. Jullie kennen ze het beste om te weten hoe dan. Breng de moeilijke boodschap bij voorkeur samen. Draai er niet te lang omheen en gebruik eenvoudige en simpele woorden. Laat ze ook weten dat het niet hun schuld is en dat zij er niets aan kunnen doen om jullie weer bij elkaar te brengen. Het is jullie beslissing en die staat vast. Bied zoveel mogelijk duidelijkheid.
Laat ze weten waar ze aan toe zijn
Wij hebben ook echt aandacht aan het moment besteed. Kies een goed moment uit om samen met de kinderen rond de tafel te gaan. Een rustig moment, op een rustige plek en laat de kinderen weten hoe hun leven er uit gaat zien na de scheiding. Vertel ze wat er allemaal gaat veranderen en hoe de omgangsregeling zal worden, voor zover dit duidelijk is. Het is belangrijk dat ze weten waar ze aan toe zijn na de scheiding, dat biedt ze houvast.
Wanneer dan?
En dan de vraag; Wanneer vertel je het de kinderen? Dat je nu de knoop doorhakt om te gaan scheiden, hóeft niet te betekenen dat je de kinderen meteen moet vertellen dat jullie gaan scheiden. Een nieuwe woning regelen, misschien wel een nieuwe school, tot een goede omgangsregeling komen, kortom: een beetje zekerheid over de nieuwe toekomst is best prettig, wanneer je ze het nieuws vertelt. Net als de timing, trouwens: middenin de Cito-toetsen is niet echt het uitgelezen moment.
De vragen die komen gaan (of niet)
Bereid je ook voor op de vragen die komen gaan (of niet). Probeer ze zoveel en zo duidelijk mogelijk te beantwoorden. Weet je een antwoord simpelweg nog niet, zeg dat dan eerlijk. Vertel dan dat jullie nu nog niet precies weten wat er allemaal gaat veranderen, maar dat je ze dit direct zal vertellen zodra er meer bekend is. Geef ze zo mogelijk ook een actieve rol in het proces en luister goed naar ze. Door de situatie samen te bespreken en het proces samen aan te gaan krijgen jullie kinderen de mogelijkheid om te praten over de scheiding en zich te uiten. Daarnaast kunnen ze (als ze oud genoeg zijn) zelf ook aangeven wat zij belangrijk vinden. Ze voelen zich dan gehoord en gewaardeerd.
Hun reactie
Ben bedacht op het gegeven dat kinderen heel verschillend kunnen reageren. De één is verdrietig en begint meteen te huilen en de ander gaat direct door met de orde van de dag. Zoals die kleinste van mij, 3 jaar oud destijds. We hadden ons zo goed voorbereid, precies afgestemd wie wat zou gaan zeggen, een rustig moment uitgekozen en daar zaten we dan aan de keukentafel, 6 jaar geleden. Het hoge woord was eruit en die kleine reageert met; ‘Mag ik dan nu een broodje met kaas?’ Die hadden we niet zien aankomen. Hoe ze ook reageren, reageer altijd begripvol en geef ze ruimte. Het kan moeilijk zijn om ze zo boos of verdrietig te zien, maar probeer er voor ze te zijn en neem hun gevoelens serieus. Als ze niet willen, respecteer dit dan en begin er op een later moment nog eens over. Kinderen verwerken het allemaal op hun eigen manier.
Voorzie ze van een stabiel netwerk
Tot slot is belangrijk dat jullie als ouders de kinderen aanmoedigen om de band met de familie en vrienden van beide kanten te behouden. Een stabiel netwerk om ze heen geeft ze de zekerheid altijd te kunnen terugvallen op bekende en vertrouwde personen in hun leven.
Ruim 7 jaar na dato!
Nu, ruim 7 jaar na dato, gaan de kinderen blij van mijn ex naar mij en andersom. We wonen hemelsbreed 200 meter uit elkaar en hebben elkaars sleutel zodat de kinderen altijd bij al hun spullen kunnen. We zijn allemaal weer gesetteld en gelukkig. Soms zijn er wel momenten dat ze het er nog moeilijk mee hebben of vragen stellen. Dan neem ik even de tijd om te luisteren naar hun verhaal en praten we erover. Vaak is dat luisterend oor al genoeg om de rust weer terug te vinden in hun hoofd!
Hulp nodig bij je scheiding?