Uit elkaar? Loes over de vraag of jouw kind papa of mama mag zeggen tegen de partner van je ex?
Nu jullie uit elkaar zijn, is de vraag of jullie kind papa of mama mag zeggen tegen jullie nieuwe partners? Afgaand op het merendeel van reacties in mijn omgeving en reacties die ik op forums en social media lees over dit onderwerp is dat echt not done. Ik weet dat mijn mening hierover niet echt populair is. Maar ik vraag me af: waarom heeft het woord papa en het woord mama zoveel waarde dat het alleen is voorbehouden aan de biologische vader en moeder? En dan heb ik het in deze blog uitsluitend over een gezinssituatie met 1 vader en 1 moeder. Zelf ben ik mama van 3 zoontjes. En een bonusmama voor de dochter van mijn man. Mijn bonusdochter heeft mij vanaf het eerste moment Loes genoemd en nog steeds. En daar ben ik heel blij mee. Want dat deed ze uit haarzelf. Dat was haar eigen keuze. En dat is waar het mij om gaat: maakt een kind zijn eigen keuze of is het op welke wijze dan ook beïnvloed? Dat is voor mij een wezenlijk verschil.
Benoem dit onderwerp en je krijgt gegarandeerd heftige reacties. Ik las zelfs over een moeder die naar de rechter is gestapt. Ik ken natuurlijk niet het hele verhaal, maar daar kan ik met mijn verstand niet bij. Er zal ongetwijfeld in die situatie méér aan de hand zijn geweest dan puur de ‘mag mijn kind haar mama noemen kwestie’, maar dan nog. Welke negatieve emoties je ook voelt naar je ex toe of welk (gekleurd) beeld je ook hebt van de partner van je ex, het kind staat hier los van.
Contact?Wat maakt het zo pijnlijk?
Ik vraag me oprecht af wat het precies zo pijnlijk maakt als jouw kind de partner van je ex papa of mama noemt als je uit elkaar bent. Ontleen je dan als ouder je hele identiteit aan het vader of moeder zijn? Of is het pure onzekerheid? Voelt het als bedreiging? Alsof je wordt vervangen? Er niet meer toe doet? Je plek wordt overgenomen? Besef dan dat dat niets met de werkelijkheid te maken heeft. Het is toch ook niet zo dat wanneer jouw kind de partner van je ex bij de voornaam noemt, het meer van jou houdt? Net zo min als dat wanneer jouw kind de partner van je ex papa of mama noemt het minder van jou houdt.
En begrijp me niet verkeerd: ik vind niet dat een kind de nieuwe partner ook papa of mama moet noemen. Helemaal niet zelfs. Ik leerde mijn bonusvader kennen toen ik 3 jaar oud was. Ik heb hem nooit papa genoemd. Maar ik ben er altijd vrij in gelaten. Gevoelsmatig heb ik er ook twee. De een noem ik papa en de ander noem ik bij zijn voornaam. Waar het om gaat is dat je kind zelf mag beslissen. Dat er geen goed of fout is. Het argument dat het verwarrend is voor het kind vind ik geen stand houden. Dit wordt door ouders gezegd, terwijl er motieven achter schuil gaan die niets met het kind maar alles met de ouders te maken hebben.
Een kind geeft vaak zelf de naam, passend bij de rol
Vaak ligt er woede, verdriet, afgunst, angst of onzekerheid aan ten grondslag. En dat is helemaal niet gek. We zijn allemaal mensen. Maar je zal zien dat hoe meer negatieve aandacht je eraan geeft, hoe meer schade je het kind toebrengt. En vergeet niet: een kind weet hartstikke goed wie zijn vader of moeder is. Ik las in één van de reacties: ‘natuurlijk kan een kind wel meerdere papa’s en mama’s hebben. Maar een kind heeft maar één vader en één moeder en dat weet het kind heus wel.’ Daar kan ik het, als het om traditionele gezinnen gaat, alleen maar mee eens zijn. Of denk je dat je kind zich door de benaming van iemand anders ineens afvraagt wie jij bent? En als je kind nog zo jong is dat het nog maar net kan praten kun je het juist meteen goed uitleggen. Het kind weet niet beter. Een kind geeft vaak zelf een naam aan de mensen om zich heen, passend bij de rol. Zo wordt een stief/halfbroer of -zus vaak wel broer of zus genoemd. Ook ken ik mensen die hun schoonouders pa en ma noemen. Vrienden die oom en tante worden genoemd. Daar is bijna nooit heisa om. Waarom kan dat wel maar is de benaming van papa en mama zo heilig? ‘Ja, dat is iets heel anders’, wordt er dan gezegd. Maar waarom dan eigenlijk?
Misschien ligt het aan mij en mis ik een bepaalde invalshoek, maar ik begrijp het gewoon niet. Net als ik nooit zal begrijpen dat een kind wordt aangestuurd om de partner van zijn vader of moeder wel papa of mama te noemen. Laat een kind het lekker zelf bepalen. En ben gewoon dankbaar dat jouw kind nog iemand heeft die voor hem of haar zorgt. En als jouw kind die iemand uit zichzelf papa of mama noemt, waarom zou je daar dan een probleem van maken? Jouw kind heeft meer last van de problemen die jij ervan maakt dan van de situatie zelf.
Zadel je kind niet op met je eigen projecties
Natuurlijk is en blijft het jouw kind. Dat zal nooit veranderen. Je zorgt er met alle liefde voor en je houdt onvoorwaardelijk van je kind (hopelijk). Maar daarnaast is het kind gewoon van zichzelf en mag het zich hopelijk ontwikkelen tot wie het is met zijn eigen keuzes, gevoelens, normen en waarden. En natuurlijk stuur je je kind bij en geef je het adviezen. Maar doe dat als het nodig is. En zadel je kind niet op met je eigen projecties. Heb jij een kind dat de partner van je ex uit zichzelf papa of mama noemt? Ik zou zeggen: probeer het gewoon eens. Ermee te leven. Kijk wat er gebeurt. Komen je angsten uit? Ziet jouw kind jou niet meer als vader of moeder? Lijdt jullie band eronder? Vast niet. Sterker nog, hoe mooi is het als je de keuze bij jouw kind laat? Wedden dat jouw kind dat later een enorm liefdevolle daad vindt? Ik vind dat in ieder geval wel, kijkend naar hoe mijn ouders er alle drie mee om zijn gegaan.
Want dat is wat ze zijn: alle drie mijn ouders. Mijn vader, moeder en bonusvader. Ik vind het sowieso gek klinken dat ik nu schrijf over een bonusvader. Zo duid ik hem bij anderen nooit aan, alleen als ik wat dieper op de situatie in ga. Ik heb het altijd over mijn vader. Want die heb ik gewoon twee. Zo was het voor mij ook niet meer dan normaal dat ik op mijn trouwdag werd weggegeven door beide vaders. Aan iedere zijde één. Ik noem mijn bonusvader dan wel geen papa, maar ik weet zeker dat mijn vader daar geen enkel probleem van had gemaakt.
Heb je nog vragen?
Heb jij advies nodig bij je scheiding of de afhandeling daarvan of wil je gewoon even sparren met een ervaringsdeskundige? Neem dan gerust vrijblijvend contact op via janneke@linkjuristenenmediators.nl. Appen mag ook 06-26456419. Een kennismakingsgesprek is altijd kosteloos.
Kennismaken?